1. Begin van een project

Het is vrijdagavond als we vanuit de onlangs betrokken woning voor het eerst naar Utrecht fietsen. Een prachtig tochtje van 11 minuten langs de Vecht. Ik ben de laatste jaren regelmatig in Utrecht geweest, maar ken de stad toch nog nauwelijks. Dus al fietsend ontspint zich in mijn hoofd het plan om een project te starten onder de titel 'Utrecht leren kennen in 52 weken'. Dat stimuleert me om op onderzoek te gaan. Geeft me een reden om weer regelmatig stukjes te schrijven. En ik krijg er goede zin van. Dat is misschien wel de belangrijkste reden.

Onmiddellijk steken natuurlijk de zorgen de kop op; wat als ik het niet volhoudt? Of het niet interessant is? Of teveel werk? Ik laat het maar even voor wat het is. Immers; wie niet waagt, die niet wint.

Dus...

Deze eerste avond eten we langs de gracht bij een van de werfkelders die inmiddels omgebouwd is tot restaurant. We zoeken een plekje vlakbij het water. Het is druk. Om ons heen overal restaurants, op het water heel veel bootjes en op de brug wandelaars en fietsers. Een heerlijke zomeravond. Veel vrijgezellenfeestjes komen langsvaren. Het ziet er vaak uit als iets wat op papier heel leuk is (Jaah, een boottochtje door de binnenstad van Utrecht..), maar in praktijk eigenlijk nogal saai. De bootje-vrienden-wijn-sloepen zien er gezelliger uit.


Wij eten Italiaans. Moeten lang wachten, worden vergeten, (druk, druk) en eten gezellig, maar nogal duur voor de kwaliteit die geboden wordt. Een toeristenprijs. Zo voelt het ook, toerist in eigen stad. Heerlijk! We fietsen terug langs het zandpad, waar alle voormalige prostitutie-boten dichtgetimmerd zijn met platen waarop staat "abusievelijk gesloten". Aan het einde kondigt een billboard al het vernieuwde zandpad aan. Stad in verandering.

2. Nogmaals de Vecht

Vrijdagavond. Wederom mooi weer. We fietsen richting Maarssen. Het plan is om bij Belle in Zuilen een drankje te nemen voordat we gaan eten. Maar dat blijkt zo dichtbij dat we doorfietsen naar de hoek in Maarssen. Prachtige huizen langs de Vecht, bootjes en fietsen. Hier gaan we vast vaak komen. Onderweg zien we kinderen die een duik nemen. Vakantieleven.

We fietsen terug om te gaan eten bij The Colour Kitchen in Zuilen. Een beetje argeloos komen we er aan. Geen idee wat het behelst. Dit lijkt geen gewoon restaurant. We worden hartelijk welkom geheten. Op het terras is het druk en gezellig. Families, kinderen, stelletjes en collega's, iedereen is van harte welkom. De kinderen banjeren over het terras en spelen op het naastgelegen grasveld, terwijl hun ouders en grootouders ontspannen aan het weekend beginnen. Wij eten heerlijk en gezond en krijgen goed advies over de wijn.


In dit bedrijf worden mensen met afstand tot de arbeidsmarkt begeleid en opgeleid in het horecavak. Alles ademt zorg, plezier en professionaliteit. Degene die ons bedient blijkt deze avond examen te doen. Later vertelt hij ons dat het ook meteen zijn laatste avond is. Hij heeft inmiddels een baan gevonden in een ander restaurant. Dat ie gaat slagen is evident. Wij hebben een top-avond en dat is mede dankzij de manier waarop hij ons bedient.

Hier gaan we vaker komen. Dat is een ding dat zeker is.


http://zuilen.thecolourkitchen.com