Zoeken in deze blog

maandag 26 november 2012

Wandeling 40

Vanmorgen ben ik mijn dag begonnen met een fietstochtje en een wandeling. Ik begin vanmiddag met een nieuwe groep en bedacht me dat naar buiten gaan en mijn stilte opzoeken misschien wel een betere voorbereiding is dan thuis blijven werken. Ik ben naar de begraafplaats gegaan, naar het graf van mijn man. Voor mij is het fijn om daar te zijn, ik word er rustig van. Gewoon even wat bladeren rapen en een rondje lopen. Het is niet eens dat ik dan herinneringen denk, maar ik voel ze wel. Een prettig soort mijmeren, soms verdrietig, maar lang niet altijd. Vanmorgen was het er koud en nat. En er waren veel nieuwe mensen begraven, dat roept wel verdriet op. Stil word ik er van.
Het is ook meteen de laatste dag van mijn 40-dagen experiment. Ik houd ermee op. Niet met lopen, maar wel met het bloggen over mijn dagelijkse wandeling. Het is nu nog te vroeg om te zeggen of het echt een nieuwe groef in mijn hersens is geworden. Daar zal ik over een paar weken nog een keer op terugkomen. En ondertussen ga ik me beraden op een nieuw project voor de blog. Wordt vervolgd.

zondag 25 november 2012

Wandeling 39 en alvast wat reflectie

25 november 2012
Wow,  wat een wind! Met iedere vlaag zie ik weer een lading blaadjes van de bomen vallen. Bij ons in de straat zijn ze al helemaal kaal. Dat mag ook wel; de Sint is alweer in het land en als ik het goed begrijp kunnen we de komende week flinke kou verwachten. Maar nu nog niet, vandaag is het nog relatief warm. Als je in het bos wandelt hoor je de wind bulderen door de kruinen en zie je de toppen van de bomen heen en weer zwiepen, terwijl het op de grond in de luwte van het bos lekker rustig is. Bijzonder vind ik dat.

Ik ben bijna aan het einde van mijn 40-dagen experiment. Tijd om alvast een terug te blikken op wat het me heeft gebracht. Vorige week vroeg mijn accountmanager bij De Baak of ze een link naar mijn blogje mocht plaatsen op de website bij ons programma (Leiderschap, Reflectie en Ontwikkeling). Natuurlijk mag dat. Ik weet nu al dat ik mijn deelnemers deze week ook naar het blogje zal verwijzen als ik ze de opdracht geef om zelf een 40-dagen experiment te doen. Ik zal het ook anders aankondigen. Dit zelf doen heeft me ervan bewust gemaakt hoeveel het is om 40 dagen vol te houden wat je je hebt voorgenomen.   En ook hoeveel impact het heeft als je het wel doet. Want als ik had toegegeven aan mijn dip, toen ik het maar saai en niet zo interessant meer vond, had ik nooit ervaren dat het wandelen écht mijn dag anders kleurt, dat ik het mis als ik het niet doe en dat het geen tijd kost, maar eigenlijk oplevert omdat ik in de relatieve rust van zo'n wandeling dingen bedenk waar ik anders niet aan toekom. Dit is overigens de positieve kant van het verhaal. Er is ook dat het me bewust heeft gemaakt hoe vol mijn dagen zijn en hoeveel moeite het kost om er even tussenuit te gaan. En dat een hondje inderdaad teveel van het goede zou zijn in ons huidige leven (we hebben vorig jaar ernstig overwogen om een hond toe te voegen aan ons huishoudentje, maar dat toch niet gedaan, vooral omdat ik voor mijn werk veel van huis ben).

Een belangrijke winst van dit experiment is misschien wel dat ik ergens de focus heb verlegd  van doen wat nodig en belangrijk is, naar mijn eigen welzijn. Nu het experiment bijna voorbij is, merk ik dat ik in elk geval het verlangen heb om de komende tijd meer aandacht te besteden aan het pianospelen. Dat schiet er nog wel eens bij in en dat vind ik erg jammer. Want als ik er wel tijd voor vrijmaak geniet ik zo enorm van het zelf muziek leren maken. Wat vind ik dat leuk! Maar goed, dat vraagt ook tijd en ik ben zeker niet van plan om te stoppen met lopen, nu ik morgen mijn laatste wandeling van de 40 dagen ga maken. Misschien schrijf ik daar nog wel eens over in komende blogjes. Want ook het oefenen met schrijven vind ik leuk. Zoeken naar stijl en hoeveelheid tekst. De komende tijd mag ik mijn aandacht gaan richten op mijn website, waarvoor nu de nieuwe omgeving wordt ontwikkeld. Het blogje schrijven heb ik steeds beschouwd als een vingeroefening  voor dat serieuze werk. Maar ik vermoed dat ik ook voor die blog wel weer nieuwe inhoud ga verzinnen.

Nog een laatste punt voor vandaag. Het schrijven van dit blog heeft een vriendin van mij geïnspireerd om een eigen 40 dagen experiment te beginnen op de blog. Zij wordt ontslagen en schrijft een blog over rouwen bij ontslag. Het heeft de vorm van een mini-cursus. Een super-moedig experiment vind ik dat en wat leuk dat het balletje zo doorrolt. http://helpikkrijgontslag.wordpress.com

zaterdag 24 november 2012

Wandeling 38

De afgelopen dagen had ik lange volle trainingsdagen, zonder ruimte voor een wandeling. En dat in de laatste dagen van mijn 40-dagen experiment. Het is niet anders. Vandaag ben ik weer lekker naar buiten gegaan, door een stuk bos dat ik nog niet kende. Midden tussen de hooglanders kwam ik eruit.


woensdag 21 november 2012

Margriet Winterfair

Vandaag was ik voor mijn werk op de Margriet Winterfair, een grote beurs in de Jaarbeurs in Utrecht. Dat is wel veel lopen, maar zeker geen wandelen. Morgen weer een kans!

dinsdag 20 november 2012

Wandeling 37

Vandaag heb ik buiten geluncht. Op 20 november.
Zo!

Eik, Bussum




In het bos viel het me op dat onder al die afgevallen bladeren alweer de nieuwe knoppen zichtbaar zijn. Mooie opgevouwen blaadjes bij de beuk en dikke vette knoppen aan de eik. Mooi!

maandag 19 november 2012

Wandeling 36

Ekster in de buurt van de Eksterlaan.


Een buurvrouw die in de tuin aan het werk was, wandelde lekker met me mee vanmiddag. Meteen een goed gesprek, heerlijk!

zondag 18 november 2012

Wandeling 35


Een prachtige zondag...

zaterdag 17 november 2012

Wandeling 34

Mijn jongste zoon Jeroen, Bussum
Vanmiddag gingen we naar een afstudeerfeestje bij ons in Heidezicht, een uitspanning met speeltuin aan de hei. Samen met mijn jongste zoon liep ik erheen. We hebben al veel gewandeld samen, wij tweeën. In de winter van 2009/2010 zijn we ermee begonnen. Hij was toen 9. Het sneeuwde die winter na de kerstvakantie zo dat we niet konden fietsen. Dus gingen we lopend naar school, een tochtje van ongeveer 25 minuten. Het was in de tijd dat zijn vader ernstig ziek was en het samen lopen gaf ons gelegenheid om rustig te babbelen over de leuke en minder leuke zaken in het leven. Weken hielden we het vol, en toen de dooi intrad bleven we nog steeds wandelen. We doen het nog - hij is inmiddels 12 -, niet meer naar school, dat stadium hebben we gehad, maar wel zomaar op zaterdagmiddag of op een doordeweekse dag met de hond van de buren. Of zoals vandaag naar een feestje. En altijd is het fijn.

vrijdag 16 november 2012

Wandeling 32 & 33

De afgelopen dagen heb ik niet op mijn blog geschreven, maar wel gewandeld. Woensdag niet, toen had ik zo'n volle trainingsdag dat er niet meer in zat dan een tripje van mijn zaal naar het restaurant en terug. Dat gaf ook niet. Maar donderdag was anders. Ik merk dat zich iets begint te keren. Ik wandel niet meer omdat ik me dat voorgenomen heb, maar omdat ik wíl wandelen. Nu, na ruim dertig van de veertig dagen merk ik dat ik zoveel profijt heb van dat wandelingetje dat ik het ga missen als ik binnen blijf hangen. Die kleine wandelingetjes van een half uurtje of langer beginnen mijn dag te kleuren. Het geeft me tijd om te denken, ontspannen, op nieuwe ideeën te komen en iets los te laten van de stress waarin ik soms zit. Dat had ik wel bedacht van te voren, maar dat ik het nu begin te ervaren is toch leuk.

Vandaag liep ik op Landgoed De Horst in Driebergen, op zoek naar een stel rood met witte stippen onder een kastanjeboom. Dit op aanraden van een collega. Het duurde lang voor ik ze vond, en ondertussen kwam ik schimmelende zwammen tegen, een spons onder een boom en zag ik dat de bomen die eerder deze week nog goudgloeiend in de zon stonden, nu echt kaal aan het worden zijn.

dinsdag 13 november 2012

Wandeling 31

Het Vliegenbos in Amsterdam Noord. Een prachtig stukje bos.vol iepen, vernoemd naar de heer Vliegen die het aanlegde.


maandag 12 november 2012

Wandeling 30

Pianissimo.  Landgoed De Horst Driebergen
Vanmorgen begon ik mijn werkdag met het rondleiden van een opdrachtgever op ons Landgoed De Horst in Driebergen, een locatie van De Baak. Een heerlijk begin van de dag. Fijn om je "thuisbasis" door de enthousiaste ogen van een ander te mogen aanschouwen. Ik geniet altijd enorm dat ik op deze plek mag werken.

Opvallend tijdens onze rondgang was de piano vastgebonden aan een boom. Een werk van Jaap Kroneman. In de begeleidende tekst lees ik:

"De piano buiten staat symbool voor het huidige kunstklimaat, aan een boom gebonden, aan zijn lot overgelaten."

zondag 11 november 2012

27, 28 & 29


Veel gewandeld afgelopen dagen. Geen hele grote afstanden, maar steeds korte stukjes van 1 à 2 kilometer. Ik ben er blij mee. Ondanks de grijze natte dagen van afgelopen week is het zó mooi buiten. Nu zijn de herfsttinten echt overal. In Bussum langs de Ceintuurbaan staan de beukenboompjes er prachtig rood bij en gisteren liep ik in Deventer in een parkje dat ook alle kleuren van rood naar bruin in zich had.

Midas, 11 november 2012
Vanmorgen liep mijn kat Midas met mij mee. Dat doet hij wel vaker, een klein stukje, maar deze keer ging hij helemaal mee tot in het bos. Piepend weliswaar, ik vermoed omdat hij het wel spannend vond; overal vogels, geritsel, bladeren én honden. Maar hij bleef een heel stuk bij me. Bij de hei ben ik omgekeerd, dat leek me wat al te vrijmoedig voor een kat. Het stikt daar van de honden en het is één grote open vlakte.

Ik ben benieuwd of dit avontuur de komende dagen herhaald gaat worden..

donderdag 8 november 2012

Wandeling 26

Ben je ooit wel eens door je rug gegaan? Dan is van het ene moment op het andere alles anders. Je wereld vernauwt zich tot een heel kleine ruimte en alle energie wordt opgeslokt door een voortdurende pijn in je rug. Er kan opeens nog maar heel weinig.

Het overkwam mij gisteren. Gelukkig was mijn oudste zoon er nog om mij te ondersteunen terwijl ik naar de bank strompelde. Met een dekentje en strip Ibruprofen liet hij mij achter op de bank. Liggen en lopen is mijn moeders devies met rugpijn, vooral niet (te lang) zitten en inderdaad, dat helpt wel. Na een dagje strompelen in huis liep ik gelukkig gistermiddag alweer over straat op weg naar mijn moeder die voor ons zou koken. Zoals een echte moeder betaamt legde ze mij op de bank met een kruik en een tijdschriftje. Heel fijn, zo weer even onder moeders vleugels.Ik ging het bijna fijn vinden.

Gelukkig ging het vandaag alweer beter. Ik liep - weliswaar nog kleine stukjes van max 1,5 kilometer - alweer buiten en heb ook weer zelf gekookt. Maar geen foto's gemaakt, dat kun je zo hebben, dat je dat dan vergeet. Maar dat zal ik morgen goedmaken.

dinsdag 6 november 2012

Wandeling 24 & 25

Bloggen vanaf de telefoon. Het kan, is supermakkelijk, maar het werkt (nog) niet altijd. Dus was het fotootje dat ik gisteren op de Zuiderheide bij Laren maakte niet op de blog terechtgekomen. Hier is ie alsnog.


Heidezicht, Bussum 
Vandaag bleef ik in de buurt en lunchte ik na mijn wandeling bij Heidezicht, een uitspanning met speeltuin die deze zomer is geopend. Het is een aanwinst voor onze buurt waar weinig speelgelegenheid is voor de kinderen. Je kunt er heerlijk lunchen, eten, koffiedrinken en borrelen. En het uitzicht is prachtig,je kijkt zo in de weidsheid van de Bussummerheide.

zondag 4 november 2012

Wandeling 23

Beverkoog, Alkmaar 4 november 2012
Een snel wandelingetje met een vriendinnetje tussen de middag op een super saai industrieterrein bij Alkmaar. Best lekker even als intermezzo op een hele leuke dag.

Ik was daar in Alkmaar bij het bedrijf Innercall voor een seminar over de film As it is in Heaven. Deze film draai ik vaak op avonden van een van onze trainingen, dus ik had hem al meermaals gezien. Al pratend met mijn deelnemers had ik er al wat laagjes in ontdekt, ik had er zelfs een boekje over gelezen, maar dat het zo'n - uitermate doorwrocht -  archetypisch verhaal was over een innerlijke reis, dat had ik toch nog niet zo op mijn netvlies. Het was een mooi degelijk seminar, gegeven door Eric Minten. Zijn tip om de film op korte termijn nog eens - met de kennis van vandaag - te gaan zien ga ik zeker opvolgen. Wat een leuke leerzame dag was het. Ik kan iedereen die gegrepen is door dit verhaal aanraden om eens zo'n workshop bij Eric te doen. Hij geeft er een paar per jaar. (www.innercall.nl)

Overigens zodra je binnenstapt bij het bedrijf van Eric, vergeet je dat je je op zo'n doods industrieterrein bevindt. We werden er warm onthaald.

vrijdag 2 november 2012

Intermezzo


Ik zou nog een keertje schrijven over die 40 dagen van het wandelen. Waarom nou 40 dagen? Nou, die heb ik niet zelf bedacht. Het komt van een werkvorm die we vaak gebruiken in trainingen; het 40-dagen experiment. Het komt erop neer dat je een structuur bedenkt die je helpt om iets nieuws te laten inslijten in je hersenen. Een nieuwe groef in je grammofoonplaat van gewoontes en gedrag. Dat die zenuwbanen in je hersenen een nieuw paadje gaan vormen en blijkbaar is er veertig dagen voor nodig om te zorgen dat het een beetje ingesleten raakt. Dat het een gangbaar pad wordt, zeg maar.

De bedoeling is dus dat ik het na veertig dagen de normaalste zaak van de wereld vind om tussen de middag een wandelingetje te maken, ook op volle thuiswerkdagen of als ik een training heb. Niet maar doorjakkeren, maar even opfrissen door naar buiten te gaan. 

Nu zit de uitdaging van zo'n experiment vaak in het volhouden. Voordat je het weet neemt de waan van de dag het weer over en 'vergeet' je wat je je voorgenomen had. De bedoeling is dat het blogje me bij de les houdt; de wetenschap dat er mensen meelezen, want ik heb een hekel aan gezichtsverlies en zo zou ik het toch labelen als ik ermee stop. Nu moet ik zeggen, af en toe verveelt het me al; wéér lopen, wéér een stukje schrijven of een foto plaatsen. Maar ik ben vastbesloten om ook die saaiheids-dip, die wel vaker zorgt dat ik dingen niet afmaak, deze keer gewoon te nemen. Leuk of niet leuk. Juist door het écht 40 dagen vol te houden kan ik zien wat het oplevert (of het echt beklijft) en merk ik hoe moeilijk het kan zijn om echt iets te veranderen in wat zo gewoon is. 

Overigens hou ik sowieso van zelfgekozen experimenten. Niet altijd veertig dagen, een maand is soms handzamer. Het is leuk, leerzaam en geeft altijd weer stof tot nadenken. Binnenkort zal ik er nog een beschrijven. 

Wandeling 22

IJburg 1 november 2012

Gisteren wandelde ik op IJburg in Amsterdam. Een hele aparte omgeving; stads, met bijbehorende lelijkheid, maar ook héél veel water en groen en prachtige wolkenluchten. De stad lijkt er heel nietig onder. Toch bijzonder om te bedenken dat dit hele stadsdeel is gecreëerd in het water. Vroeger was er niets daar en zie nu...