Zoeken in deze blog

donderdag 8 november 2012

Wandeling 26

Ben je ooit wel eens door je rug gegaan? Dan is van het ene moment op het andere alles anders. Je wereld vernauwt zich tot een heel kleine ruimte en alle energie wordt opgeslokt door een voortdurende pijn in je rug. Er kan opeens nog maar heel weinig.

Het overkwam mij gisteren. Gelukkig was mijn oudste zoon er nog om mij te ondersteunen terwijl ik naar de bank strompelde. Met een dekentje en strip Ibruprofen liet hij mij achter op de bank. Liggen en lopen is mijn moeders devies met rugpijn, vooral niet (te lang) zitten en inderdaad, dat helpt wel. Na een dagje strompelen in huis liep ik gelukkig gistermiddag alweer over straat op weg naar mijn moeder die voor ons zou koken. Zoals een echte moeder betaamt legde ze mij op de bank met een kruik en een tijdschriftje. Heel fijn, zo weer even onder moeders vleugels.Ik ging het bijna fijn vinden.

Gelukkig ging het vandaag alweer beter. Ik liep - weliswaar nog kleine stukjes van max 1,5 kilometer - alweer buiten en heb ook weer zelf gekookt. Maar geen foto's gemaakt, dat kun je zo hebben, dat je dat dan vergeet. Maar dat zal ik morgen goedmaken.

Geen opmerkingen: